Toen ik te horen kreeg dat stage lopen in het buitenland een mogelijkheid was, wist ik meteen dat ik het aan kans wilde geven. Ik begon me er een beetje in te verdiepen en kwam erachter dat het eigenlijk wel echt iets voor mij is. Ik hou van nieuwe uitdagingen. Wat ik wel haat, is onzekerheid. Dan denk je vast "die is geeek", maar ik denk juist dat het voor mij een goed idee is om dit te gaan proberen. Niet alles in het leven is nou eenmaal zeker en daar mag ik wel eens aan gaan wennen. Ik ben echt benieuwd hoe het met gaat bevallen, of ik het mentaal aankan om gewoon 5 maanden alleen dingen te gaan ontdekken. Als ik er echt over na denk, vind ik het allemaal wel kei spannend, maar tegelijkertijd zo zo zo tof. Op dit moment gaan er zoveel dingen door mijn hoofd. Dit is dan ook de reden waarom ik dit artikel nu maak. Ik denk dat het voor mij ontzettend veel gaat helpen om alles lekker uit te schrijven. Hierdoor realiseer ik me ook weer hoe serieus deze situatie is. Ook ga ik vragen aan mezelf stellen. "Naar welk land wil ik in godsnaam?" "Wat wil ik gaan doen in het buitenland?" "Kan ik dit op mijn eigen houtje aan?" Allemaal grote, maar ook kleine dingetjes, die ik niet over het hoofd moet zien.

Het eerste wat ik toch echt binnenkort moet gaan beslissen, is naar welk land mijn voorkeur gaat. Dit is natuurlijk the big decision want hier gaat het uiteindelijk allemaal van af hangen. Ik zit zelf te denken aan Amerika. Hier woont ook een groot deel van mijn familie, wat natuurlijk super gaaf is om ze daar dan te bezoeken. Maar, eerlijk is eerlijk, Amerika is hartstikke groot.. Aan de ene kant dus een grote kans dat ik een leuke stage vind bij ze in de buurt, maar des te groter de kans is dat het aan de andere kant van Amerika is.. Waar ik natuurlijk ook aan moet denken is dat ik constant engels moet gaan praten. Ik vind dit zelf echt super leuk en ben daar ook zo enthousiast over, omdat ik de engelse taal helemaal geweldig vind. Het is ook (thank god) mijn sterkste vak, wat me toch best gerust stelt. Ik kan natuurlijk nog heel veel leren, maar dat is dan ook een van mijn doelen. 

Als tweede, ga ik dit alleen doen of besluit ik met vriendinnen op pad te gaan? Ik wil absoluut niet dat het een "fun stage" gaat worden, want ik wil echt iets leren en dat is dan ook mijn doel. Een beetje fun? Niets mis mee, graag zelfs! Maar ik wil het ook serieus houden. Nou betekend het niet gelijk dat als je met vriendinnen weggaat, waardoor je toch niet zo eenzaam bent en niet helemaal alleen woont,  het een fun stage wordt. Ik weet van 2 vriendinnetjes dat ze samen ook graag naar het buitenland willen, maar het is toch wel iets waar je goed over na moet denken. Je zit 5 maanden "met elkaar opgescheept". Je denkt dan natuurlijk, dat hoeft toch helemaal niet? Maar think about it.. Je wilt samen wonen, want inhoud dat jullie stages in de buurt van elkaar moeten zitten want je zit er natuurlijk niet op te wachten om heel Amerika af te reizen om te arriveren op je stage. De meest simpele oplossing is dan met z'n alle bij hetzelfde bedrijf stage te gaan lopen, maar dan op andere afdelingen en andere werkzaamheden. Dit is ook wat school aanraad en waar ze goede ervaringen mee hebben. Ik twijfel alleen zelf of dit haalbaar is. Op school heb je zo af en toe al irritaties aan elkaar, en dan zie je elkaar maximaal 6 uur op een dag.. Het zou toch redelijk zielig zijn als je je stage niet afmaakt omdat je elkaar in de haren vliegt..

Als derde, bij wat voor bedrijf wil ik stage gaan lopen en wat voor activiteiten wil ik gaan uitvoeren? Het lijkt mij echt geweldig om stage te gaan lopen bij een mode bedrijf of onderneemster, die een blog heeft. Ik vind het top om te werken met social media, plannen bedenken om op andere manieren kijkers te trekken naar de items, fotografie, me bezig te houden met de redactie, bijvoorbeeld artikelen schrijven, en sowieso me bezig houden met mode. Ik ben een echte fashion-lover, maar blijf toch ook graag in mijn comfort zone. Ik hoop toch ook stiekem dat mijn style meer uitgesproken word in die 5 maanden. Je bent in een vreemd land, en ain't nobody die je daar kent. Hier in Nederland kom je toch altijd wel weer een bekende tegen, en door die gedachte hou je je toch ook weer in om bijzondere dingen aan te trekken omdat ik toch wel bekend sta om een basic bitch (niet letterlijk). 

En als laatste, krijg ik überhaupt mijn acceptatie van school? Heel grappig, dat ik mezelf helemaal zorgen maak en me erin verdiep, maar wat toch echt als eerste moet gebeuren is dat ik door school word geaccepteerd dom naar het buitenland te gaan. Ben ik zelfstandig genoeg? Let ik genoeg op tijdens de lessen? Gedraag ik me? Hoe is mijn concentratie? Persoonlijk vind ik niet dat ook maar een van mijn docenten kan vertellen of ik zelfstandig genoeg ben voor alleen op pad te gaan. Ik, en mijn familie weten dit wel beter. Ik sta altijd open voor nieuwe dingen, onder andere dus nieuwe avonturen. En als ik ergens niet van hou, is dat andere mensen mij gaan vertellen dat ik iets niet aankan of dat het niet voor mij gemaakt is. Stop it. Dat weet niemand beter dan dat ik dat zelf weet. Niemand anders kan mijn gevoel over iets voelen en of ik me er gemakkelijk bij voel. Als iemand mij zegt dat ik dat niet aankan, doe ik juist het tegenovergestelde. Zo zei mijn mentor in mijn examenjaar van VMBO tegen mij: "Simone, je kan beter wiskunde laten vallen en Duits gaan doen als examenvak, want wiskunde ga je nooit redden". Uhm, how about no? Voor de opleiding (die ik nu ook doe) was wiskunde een gewenst vak om te hebben. Ook deed ik kader, dus zat ik eigenlijk op niveau 3 en was deze opleiding niveau 4. Het was dus al een uitdaging, en als ik dan ook nog geen wiskunde als examenvak had, zou het ene twijfelgeval worden. Ik ben dus super eigenwijs toch gegaan voor wiskunde, en guess what? Geslaagd! Laat andere je nooit vertellen wat je wel en niet kan. 

(Ik weet natuurlijk dat er veel meer stappen / dingen bij komen kijken, maar dit is even in het kort waar ik nu overal over na denk)

Hehe, dat is er ook weer uit. Dit is mijn mening over in het buitenland stage gaan lopen. Nu ben ik eigenlijk wel nieuwsgierig, heb jij ervaring met stage lopen in het buitenland? Zo ja, hoe is dat je bevallen? Tips zijn erg welkom, want ben er toch wel een beetje gespannen over. Ergens heb ik ook zo mijn twijfels, want het is natuurlijk niet niets, je familie en vrienden zo lang missen..